Act 8 - Nowe perspektywy...

Administrator

Ej dziewczyny mogę lecieć z wami Mruga

czy to prywatnie przyjęcie dla kobiet

........zapytałem nieśmiale i puściłem oczko do Eriko ......lepiej będę cie mieć na oku Sakamoto bo niewiadomo co ci chodzi po głowie ...pomyślałem

Moderator

Wiesz co tomoże my pójdziemy do NASZEGO - tak tka z nacikiem an naszego- domu?? Co?? Prosze cię?? A jutro wyruszymy na tegomojego glupiego męża dobra?? - powiedzial myśląc ze łatwiej sie wymknąc z domu, w którym jest jedna osoba niż wiecje niz jedna- Wyśpimy sie i wogóle. Bo jak ja sę rozgadam z moja kochaną Eriko < uwiesza sie na niej> to nie zasnę nigdy. I jak zaczniemy sie wymieniac ciuchami i plotkowac... - i tak poddała sie całej serii wazeliniarskich tricków

Administrator

Dobrze skarbie pójdziemy do naszego domku skoro tak ładnie prosisz Wesoly

bierze Sakamoto w ramiona .........no to do zobaczyska Ludzie jak będzie czegoś potrzebować to kontaktować sie teleatycznie lub na zegarek

wtula ja Sakamoto mocno do siebie i szepcze przemieszczenie .......wow i oto jesteśmy już w domu niesamowite moja nowa moc jest odlotowa

Moderator

Zaczynajac plan wielkiego podlizywania się najpierw sama przytuliła Seiye a potem pocałowała w policzkew. Tak na poczatek.
- Więc jak, wchodzimy? - poszla przodem kręcąc tyłkiem i ciągnac go za soba za ręke.- wiec czekaj tutaj.- pchnęła go na kanape.- ja ide się myć, wiec czekaj tutaj na mnie, o ile chcesz.- i wyszła
Gdy wróciła była juz piekna i pachnaca jak zwykle. Słowem dawna Sakamoto.
- Wiesz co? Wiesz że jestem d' ampirem? I musze sie czegoś napic. Rozumiesz oc oc hcodzi?

Administrator

Rozumie .....ściąga koszule przyciąga Sakamoto do siebie nadstawiając kark pod jej groźne kły ...nie minęła chwila a jej zębiska wgryzły mi sie w szyje sądząc krew ..ja miedzy czasie nie myśląc o bólu za czołem pieścić jej ciało pomału i delikatnie ......

Moderator

Sakamoto nie przejmując się tym co pomyśli zaczela rozmazywac grube strugi po plecach i z przekory krzyczeć ZOSTAW MNie ZOSTAW, po czym wybuchała głośnym śmiechem i przeciagała reką po włosach Seiyi.
- Wiesz co? Masz nawet fajne włosy. I wogóe nawet Cie lubie. - jednak zauważyła że chłopak nei przejmuje sie tym co mówi tylko zajety jest czymś innym. - Dobra rób co tylko chcesz i wróciła do swojego zajęcia, tym razem jednak w okolicy ust.

Administrator

Rozpalony do czerwoności przerzuca Sakamoto na plecy i rozbiera siebie Ją po czym zbliżyłem swoje usta do jej gdzie mogła se spokojnie sączyć krew kiedy ja byłem zajęty innymi rzeczami

kiedy zabrakło mi sił bezwładnie leżałem na Jej nagim ciele usypiając w jej ramionach

Moderator

Sakamoto sama neiwiedziała co ma myśleć o tym co się stało pare minut temu. Teraz bezmyslnie gładziła głowę swojego śpiącego "przyjaciela" i patrzyla w sufit. W końcu ostrożne zeszła z kanapy, ubrała byle jaką koszulkę i spodnie i wyszła na taras i zaczela sie zastanawiac co dalej. Połozyła ręke na policzku, który aż kleił sie od zakrzepłej krwi. Policzek do sie wymyć, ale co teraz robić? Zostać wracać? Przecież zawsze miało być tak źle jak zostanei chodź chwilę dłużej z wybrańcami

VIP

Eriko Mori

W tym samym czasie

Eriko szybko odmienila sie - znowu byla blekitnowlosa dziewczyna w dzinsach i podkoszulku - odwrocila sie do pozostalych:
Jest jeszcze wczesnie, nie wiem jak wy ale ja bym chetnie poszla gdzies posiedziec ktos chetny?

Moderator

Na palcach przebiegła do łazienki i szybko zmyła czerwoną maź, rozczesała włosy i przebrała sie w najbardziej kobiece ciuchy jednego z wybrańców i cichutko zbierała rzeczy które mogły jej sie przydać w ucieczce ciągle modląc sie w duchu NIE OBUDŹ SIĘ PROSZĘ CIĘ NIE OBUDŹ SIE.
Gdy w koncu była gotowa, zrobiło jej się troche przykro, ze musi opuścić ten dom. Podeszła wiec do S\eyi i pożegnała się jak umiała i przeprosiła za to co miala wkrótce uczynić jemu i reszcie wybrańców.

Administrator

Budzę sie patrze a Sakamoto patrzy na mnie szybkim ruchem przyciągnąłem ja do siebie i pocałowałem
- hej skarbie wybierasz sie gdzieś

położyłem ja na plecach i usiadłem tak żeby nie umiał sie ruszać
-powiedz mi co miaś zamiar zrobić

Moderator

<Myśl Sakamoto myśl>
-Jaaa... poszłam po wodę utelnioną.- popatrzyła wymownie na zakrwawiony krater na karku kumpla. Bedzie trochę bolec. Przepraszam, musiałam. Nastepnym razem przyprowadź kogoś kogo nie lubisz.- pomyslała, że najlepiej wybrańca jakiegoś, bo zaplanowała sobie, ze on będzie ostatni- a ja go wykończę dobra? A teraz odwróć się i zagryź jakis patyk czy coś.
Po czym wyszła ciagnąc za soba walizke na kółkach ( to w niej miała rzeczy potrzebne do ucieczki). Już w łazience w szafce za lustrem upchała to wszystko i znalzała tak zwane ha dwa o dwa i wróciła do poprzedneigo pomieszczenia.

Beautiful Star

Master of Game i Hikari Aihime/Ai Senshi/Angel Spirits

Ai Senshi nadal jednak świeciła,choć reszta już dawno dostała nową przemianę.
Nagle...zamiast Ai Senshi stanęła Angel Spiriits...Miała fioletowe oczy,lecz nie tak jak poprzednio, także blond włosy.Posiadała ogromne,ślniące,białe skrzydłe,które co jakiś czas jaśniały złotą barwą.Ubranie w sam raz nadawało się na walkę - zero dodatkowych ozdób.Angel Spirits przez chwilę stała,a raczej wisiała w powietrzu rozglądając się dookoła.Nagle zasłabła i przymrużyła oczy,lecąc wprost na ziemię.Nie mogła tego powstrzymać nie miała siły.Nagle zauważyła,w wizji lub czymś podobnym, śmiejącą się dziewczynę,zwaną Yume.Nagle pojawiła się także Sora...płakała...lecz na jej twarzy widniał usmiech nadziei - być może także i wiary.
"Pomóż...pomóż mi..." - wyszeptała wojoniczka nadal spadając
Sora niepewnie wyciagnęła ku Angel Spirits dłoń,niestety widząc to Yume,wyciągnęła miecz i zagroziło Sorze.Yume spojrzała ukradkiem na wojowniczkę..i na Sorę.Dobro które nadal w niej tkniło zaczęło sie "odzywać".Ona pragnęła pomóc - ale nie mogła sprzeciwić się tym samym swojemu "Panu".
Sora,widząc lekkie wahanie Yume,podała dloń Angel Spirits i nagle...rozjasniło się jakieś światło.Wojoniczka odzyskała energie i przeciwstawiła się polu grawitacji,tym samy chroniąc się przed upadkiem.Niestety...wizja obu dziewczyn zanikła.
- Kim...jesteście?

VIP

Nova Morfena

Odwróciła się i zobaczyła że wybrańców powoli zaczyna ubywać... Nagle zabolała ją głowa i znowu usłyszała ten głos... kobiecy głos który już wcześniej ją ostrzegał... Naszyjnik zaczął świecić błękitnym światłem ale po chwili stał się przeraźliwie zimny, jakby wykuty z bryły lodu stał się ciężki, potwornie ciężki... Morfena upadła na ziemię. Z trudem łapała oddech, chciała go zdjąć, ale nie mogła, a kiedy go tylko dotknęła promienie z noiego wychodzące zmieniły się z niebieskiech w zielone i złote.
***
Obudziła się na podłodze w jakimś pokoju, ale na pewno nie był to jej pokój z Tokio. Zaniepokojona próbowała wyjść: najpierw forsowała dzrwi, póżniej okno, w końcu próbowała wezwa telepatycznie wybrańców. Nic. Zrezygnowana usiadła w kącie. Kiedy podniosła głowę zobaczyła swoje odbicie - na przeciwległej ścianioe wisiało lustro.
Dopiero teraz zauważyła, że wygląda inaczej: miała zielone pasemka, inny strój: tył spódnicy znacznie się wydłużył i sięgał jej teraz kostek, na butach (które zmienił kolor)pojawiły się napisy w dziwnym języku, którego nie rozumiala, za paskiem migotała rękojeść miecza, a co najważniejsze: kształ naszyjnika również się zmienił - był on teraz kryształową kulką wewnątrz której znajdowała się mała klepsydra.
Kiedy jej dotknęła, z lustra wyszła zakapturzona postać. Morfena odruchowo sięgnęła po miecz, ale postać ani drgnęła.
- N...nie zbliżaj się... - powiedziała Morfena niezbyt zdecydowanym głosem.
-Nie bój się Mistress... Nic ci nie zrobię...
-Mistress?
-Tak, Mistress. Mistress of Time. Nie zauważyłaś, że wyglądasz inaczej ?
<Morfena kwinęła głową>
-... a więc przeybyłem tu <w tym momencie odgłos wybuchu> ...aby powierzyc ci nową misję... <bliższy wybuch, lekkie trzęsienie ziemi>
...którą musisz... <Zakapturzony podnosi głowę, z podłogi wystrzeliwują złote sznurki które go krępują> UCIEKAJ MISTRESS ONI SĄ NIEDALEKO!
- Ale jak ? Kim są ci 'oni' ?
- Nie czas teraz na wyjaśnienia... Użyj swoich nowych mocy... Historia lubi się powtarzać....<znika>
- Czas...?Morfena dotknęła naszyjnika, a po chwili złoto zielone nitki wydobywające się z wewnątrz zaczęły oplatać jej dłonie
-Czas.. <zniknęła>
***
Kiedy pojawiła się w miejscu gdzie byli wybrańcy spostrzegła, że nic się nie zmieniło...jakby wszyscy zajmowali się tym, czym zajmowali sie wcześniej, byli dokładnie w tym samym miejscu, a nikt nie zauważył jej zniknięcia.
Czas...

Administrator

W tym samym czasie w innym miejscu Wesoly

Wstałem łóżka to znaczy chciałem w stać ale zakręciło mi sie w głowie z utraty zbyt dużej ilości krwi....jak byś była tak miła Sakamoto to przynieś mi szklankę wody proszę
Miedzy czasie zastanawiałem sie co sie dzieje z reszta Wybrańców i jak będzie nasza następna misja i czy zobaczę kiedyś kobietę z mego snu

VIP

MASTER

Nagle pojwiła się dziwna postac otoczona tysiącami mały iskierek światła. Pstryknięciem palca zebrała wszystkich wybranców przed swe oblicze za pomocą błyskawiczne teleportacji. Wybrańcy byli bardzo zaskoczeni i zdziweni. Nie mogli rozpoznać postaci unoszącej się w powietrzu. Była cała zakryta białym "habitem" a głowe schowaną w kapturze. Po chwili zaczęła mówić:
- Walka narazie skończona. Musicie jeszcze wiele się nauczyć, w innym razie zostanie z was popiół.
- Kim ty jesteś - zapytali
- Jestem odwiecznym strażnikiem białej energii i równowagi we wrzechświecie. Ja niestety Wam nie pomoge, jestem tylko duchem. Sami niebawem znów rozpoczniecie walkę, ale musicie mieć się na bacznosci. Moc zła jest coraz silniejsza i powoli przyćmiewa białą energię. Chwilowo wasi wrogowie zostali pogrązeni w długim śnie który ich choć na chwilę zneutralizował. Wasze obecne zadanie to ostre przygotowania do ostatecznego starcia, które nastapi niebawem. To z czym mieliście stycznosc do tej pory to tylko przedsmak tego, co nastapi.

NIECH MOC BĘDZIE Z WAMI !!! - poczym duch odleciał zostawiając po sobie setki świecących motyli , które po krotkim czasie rozpływały się w powietrzu.

Wybrańcy stali jeszcze przez chwilę. Nik nie odwazył się wypowiedzieć ani jedengo słowa. Pochwili wszyscy zostali teleportowani do swoich domów.

VIP

Nova Morfena

Lekko w tym wszystkim się zagubiła - parę minut temu nieznajomy z dziwnego pokoju ostrzegał ją przed NIMI, potem ktoś inny sprawił że wylądowała odtransformowana przed domem. "Co się tu dzieje?" - pomyślała. "Czy ktoś mógłby mi to wytłumaczyć ?''- próbowała połączyć się telepatycznie z wybrańcami, jednak coś (lub ktoś) celowo zakłócał przekaz. Zrezygnowana, schowała naszyjnik pod sweter i weszła do domu...

----------------------------------------------------

Po cichu skierowała się w stronę schodów. Mama przygotowywała w kuchni obiad. Aprill żeby nie narobić hałasu zdjęła buty i skradając sie przeszła przed drzwiami do jadalni.
"Uff... chyba mnie nie zauważyła" - pomyślała
Szybko pobiegła po schodach na górę. Weszła do swojego pokoju i usiadła na łóżku. Zdjęła naszyjnik i chwilę mu się przyglądała. W końcu polożyła go obok siebie i powiedziała:
-"Walterze..."
W tym momencie ściana naprzeciw niej jakby ożyła - pojawił się olbrzymi ekran a nim była ludzka twarz.
- "Tak, Aprill?" - rozległo sie z głośników
Dziewczyna chwilę sie zastanowiła a następnie powiedziała:
-Włącz telewizor.
Ekran natychmiast znalazł sie przed nią a pod nim zmaterializowały się świetlne klawisze. Florence rozciągnęła się wygodnie na łożku.
Wybrała pierwszy lepszy klawisz.
"...czarne dziury. Wegług teorii Einsteina na skutek zawirowań grawitacyjnych oraz odwrotnie do siebie proporcjonalnych ilorazów ich masy do szybkości rozchodzenia sie w nich światła, mają one zdolność "zaginania'' czasu, dlatego mogą one być przejściem do innej czasoprzestrzeni. Uczeni są zdania..." - dalej juz nie słuchała. Zaczęła myśleć nad tym co przed chwilą usłyszała. "...zaginanie czasu...inna czasoprzstrzeń... czy stamtąd... z drugiej strony czarnej dziury mogą pochodzić demony?"
- Ech... mam już mętlik w głowie. Dziękuję Walterze.
Ekran zgasł. Aprill skuliła się na łóżku chcąc zasnąć. Nad nią unosiła sie mała kulka z klepsydrą a z niej wydobywało sie jasnobłękitne światło...

Administrator

Master of the Game

Tymczasem zaden z Wybrańców nie zastanawiał sie co sie stało z Angel of Destiny... Nikt nie pomyslał czemu nagle znikneła gdy oni dostali nowe moce...

Zrobiła to specjalnie... wymazała z pamięci swoją postac... postac Eleny i Angel of Destruction...

- Po co?! hmmm...

~~~~~~~~~~

Tymczasem Bogini Ai ocknęła sie w swojej komnacie w swoim łożku...zdziwiona... nie była słaba...wrecz przeciwnie..tryskała energią... I nagle zorientowała sie ze czegoś lub.. kogoś jej brakuje....

- ELENA!!! :shock: :shock: :shock: